|
وبگاه حقوق و قانون حقوق و قانون 
درباره وبلاگ  معیار و ملاک حق و باطل/ قانون شریعت است و شارع آخرین مطالب
داوری ضرورت اجتناب ناپذیر امروز موضوع مطلب : قضاوت داروگونه روزی حضرت علی(ع) داخل مسجد شد. جوانی گریان که 3-2 نفر اطرافش را گرفته و او را از گریه بازمی‌داشتند، به سوی وی آمد. حضرت علی(ع) پرسید: «چرا گریه می‌کنی؟» جوان گفت: «شریح قاضی درباره‌ام حکمی کرده است. نمی‌دانم چیست؟ این چند نفر پدرم را با خود به مسافرت بردند. اینان از سفر برگشته‌اند؛ اما او بازنگشته است. از حالش می‌پرسم، می‌گویند که مرده است. از اموالش جویا می‌شوم، می‌گویند چیزی نداشته است. چون قسم یاد کردند، شریح گفت: حقی بر آنان نداری؛ زیرا قسم یاد کرده‌اند که پدرت چیزی نداشته است. پدرم که از اینجا حرکت کرد، اموال بسیاری به همراه داشت.» حضرت علی(ع) گفت: «پیش شریح برگردید.» برگشتند. حضرت علی(ع) به شریح فرمود: «بین اینان چگونه داوری کرده‌ای؟» شریح گفت: «جوان ادعا داشت پدرش که با اینان سفر می‌کرده، اموالی به همراه داشته است و چون بر ادعای خود گواهی نداشت، از ایشان قسم خواستم. همگی قسم یاد کردند که او مرده و اموالی هم نداشته است.» حضرت علی(ع) گفت: «ای شریح، این‌گونه میان مردم حکم می‌کنی؟!» شریح گفت: «پس چه کنم؟» امیرالمؤمنین(ع) فرمود: «به خدا قسم اکنون به‌گونه‌ای میان اینان داوری می‌کنم که تاکنون هیچ‌کس به‌جز داوود پیامبر(ع)، چنین داوری نکرده است.» آن‌گاه رو به قنبر کرد و گفت: «ای قنبر 5 نگهبان حاضر کن.» چون حاضر شدند، هریک را مأمور یکی از آن 5 نفر کرد. پس به صورت ایشان نگاه کرد و فرمود: «چه می‌گویید؟ آیا تصور می‌کنید نمی‌دانم با پدر این جوان چه کرده‌اید؟» سپس نگهبانان را گفت که سر و صورت هریک را پوشانده و پشت یکی از ستون‌های مسجد جای دهند. حضرت نویسنده خود، عبیدالله بن ابی رافع را پیش خواند و گفت: «کاغذ و قلم بردار و اقرار ایشان را بنویس.» سپس بر مسند قضاوت تکیه زد و مردم نیز گرد آمدند. حضرت علی(ع) به مردم گفت: «هرگاه من تکبیر گفتم، شما نیز همه با هم تکبیر بگویید.» پس از آن یکی از 5 نفر را طلبید، سر و صورتش را باز کرد و به نویسنده خود گفت: «قلم در دست بگیر و آماده نوشتن باش.» امیرالمؤمنین از او پرسید: «در چه روزی با پدر این جوان بیرون آمدید؟» گفت: «فلا‌ن روز» - «در چه ماهی از سال؟» - «فلا‌ن ماه» - «چه سالی؟» - «فلا‌ن سال» - «به کجا رسیدید که پدر این جوان مرد؟» - «فلا‌ن جا» - «در خانه چه کسی؟» - «فلا‌ن کس» - «بیماری‌اش چه بود؟ چند روز بیمار بود؟ در چه روزی مرد؟ چه کسی او را کفن و دفن کرد؟ پارچه کفنش چه بود؟ چه کسی بر او نماز گزارد؟ چه کسی او را در قبر نهاد؟» چون بازجویی کامل شد، امام(ع) تکبیر گفت و مردم نیز همگی با هم تکبیر گفتند. گواهان دیگر که صدای تکبیر را شنیدند، یقین کردند رفیقشان اقرار نموده است. سر و صورت آن مرد را بسته و به زندانش بردند. حضرت دیگری را خواست و سر و صورتش را باز کرد و گفت: «گمان می‌کنید نمی‌دانم چه کرده‌اید؟» آن مرد گفت: «به خدا من یکی از 5 نفر بودم و به کشتنش مایل نبودم.» امام(ع) یک‌یک را طلبید و همگی به کشتن و بردن اموال آن مرد اعتراف کردند و زندانی را آوردند. او نیز اقرار کرد. حضرت علی(ع) آنان را به پرداخت خون‌بها و اموال مجبور نمود موضوع مطلب :
رأی وحدت رویه شماره 727 ـ 21/9/1391 هیأت عمومی دیوان عالی کشور چون ماده 45 قانون مجازات مرتکبین قاچاق مصوّب 29/12/1312 که مقصود از قاچاق اسلحه را وارد کردن به مملکت و یا صادرکردن از آن یا خرید و فروش و یا حمل و نقل و یا مخفی کردن و نگاهداشتن آن در داخل مملکت عنوان کرده بود، طبق ماده 21 قانون مجازات قاچاق اسلحه و مهمات و دارندگان سلاح و مهمات غیرمجاز مصوّب 7/6/1390 لغو گردیده و در ماده یک این قانون قاچاق سلاح، مهمات، اقلام و مواد تحت کنترل واردکردن آنها به کشور یا خارج نمودن آنها از کشور به طور غیرمجاز تعریف شده است، لذا به نظر اکثریت اعضای هیأت عمومی دیوان عالی کشور خرید و فروش، حمل و نقل، مخفی کردن و نگاهداشتن سلاح، مهمات، اقلام و مواد تحت کنترل به طور غیرمجاز از شمول عنوان قاچاق خارج و رسیدگی به این جرایم در صلاحیت دادگاه عمومی است. این رأی به استناد ماده 270 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور کیفری صادر شده و برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاهها در موارد مشابه لازم‌الاتباع است. هیأت عمومی دیوان عالی کشور بنا بر این رأی شماره 17-1363.7.11 موضوع مطلب : رأی وحدت رویه شماره 726 ـ 27/4/1391 هیأت عمومی دیوان عالی کشور ماده 4 قانون ثبت احوال مصوّب 1355 که دادگاه محل اقامت خواهان را صالح برای رسیدگی به دعاوی راجع به اسناد ثبت احوال اعلام کرده است برحسب مستفاد از ماده 25 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی با مقررات این قانون مغایرت ندارد؛ بنا به مراتب رأی شعبه هجدهم دیوان عالی کشور که با این نظر انطباق دارد موافق قانون تشخیص و به اکثریت آراء تأیید میگردد. این رأی طبق ماده 270 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور کیفری برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاهها لازم‌الاتباع است. هیأت عمومی دیوان عالی کشور موضوع مطلب : پیوند روزانه لوگو آمار وبلاگ
امکانات جانبی  |
|
